ΠΑΓΩΝΙΑ
Έφυγε τώρα
η παγωνιά κι ήρθε ο ήλιος πάλι,
όλο τον
κόσμο ζέστανε, τα κάλλη του προβάλλει,
για να μη
μείνει σπιθαμή χωρίς το άγγιγμά του
φίλος της
ζέστης έγινε με το παράδειγμά του.
Έφυγε τώρα
η παγωνιά από τη φύση όλη
κι άλλος
είναι κυρίαρχος σε κάθε περιβόλι,
όμως στο
δάσος το πυκνό που έχω στην καρδιά μου
ο ήλιος δεν
μπορεί να δει τα μέσα τα κλαδιά μου.
Σ΄αυτά που
πάντα κρύσταλλα κρέμοντ΄ από τα φύλλα
κι όταν τα
βλέπεις σούρχεται σκέτη ανατριχίλα,
γιατί εκεί
κυρίαρχη η παγωνιά έχει μείνει
και κάνει
τη μικρή καρδιά πάγο να μεταδίνει.
Μακάρι να
ζεσταίνονταν τα φύλλ΄ απ΄ την καρδιά μου
και νάβλεπε
κι ο λαμπερός τα μέσα τα κλαδιά μου,
τότε όλα
αλλιώτικα στο κόσμο εκεί μέσα
θάταν ζεστά
θάταν θερμά, θάχαν και λίγη μπέσα.!