ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Κι αν είναι τόσο δα μικρές στα ίχνη αυτού του κόσμου
είναι για μας η συντροφιά, ταξίδια δίχως τέλος,
αχ βρε ζωή παλιοζωή, καλές στιγμές σου δώσμου
κι άσε, μην πυροβολείς μ΄ ακόντιο και βέλος.



Μυρίζω κι αφουγκράζομαι, σκέφτομαι και ζητώ,
την αγκαλιά της μάνας μου, των φίλων την παρέα
και τη μικρή μου γειτονιά, τρελό ξεφωνητό,
πού ΄σαι ρε φίλε Περικλή, πού ΄σαι και συ Αντρέα.



Κάποιοι καλοί μας άνθρωποι λένε για αναμνήσεις
πως είναι τα ερείπια ένδοξου παρελθόντος
δεν πρέπει να τις λησμονάς και μη ξεχνάς να ζήσεις
γιατί η ζωή είναι μικρή, χειρίσου την δεόντως.



Μ΄ένα τραγούδι έρχονται και μ΄ένα αεράκι,
ή με σκιά στον τοίχο μας εκεί σε κάποια άκρη,
στα χείλη το χαμόγελο, στο χέρι τσιγαράκι
κ΄έρχετ΄ η λύπη μονομιάς κ΄ακολουθεί το δάκρυ.!!!