ΤΟ ΔΑΚΡΥ


Μου τολεγαν τα μάτια σου
μα ΄γω όμως δεν το πίστευα
πως μακριά μου έφυγες
και χάθηκες για πάντα,
περίμενα τα χείλη σου
αυτά που τα πεθύμησα,
δυο λόγια να μου πουν σωστά,
ορθά, κοφτά, σταράτα.

Σε λάτρεψα σαν το Θεό
και σε λατρεύω ακόμα,
όπου κι αν πας, ότι κι αν πεις,
θα σ΄αγαπώ πολύ,
δεν ξέρω αν ποτέ λοιπόν
μπορέσουν να μ΄αφήσουν
οι σκέψεις που χρυσώσανε
όλη μου τη ζωή.

Γιατί γεννήθηκα ξανά
κι έγινα άλλος άνθρωπος
μετά τις λίγες μας στιγμές
που ζήσαμε μαζί.
εσύ μου έδωσες ζωή
και δεν θα ξεπεράσω
τα λόγια και τα έργα σου
που μούμαθες εσύ.

Ας γίνει λοιπόν το δάκρυ μου
σφραγίδα να τελειώσει
αυτό μου το σημείωμα
που έκανα για σε
κι ας σφίξω την καρδούλα μου
μήπως και μαλακώσει
γιατί ποτέ δεν σε ξεχνώ,
ποτέ, ποτέ, ποτέ.!