ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΤΗ ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ
Eγώμαι
νυχτολούλουδο
μα ΄σύ
γυρνάς τις νύχτες
με κάθε
επακόλουθο
μαζί με
τους ξενύχτες
να βλέπεις
την πανσέλινο με ύφος πάντ΄ αέρινο.
Κι αφού σου
έρθ΄ η έμπνευση
το κέφι και
η χάρη,
αρχίζεις
την αρίστευση
κάτω απ΄το
φεγγάρι,
να γράφεις
δημιούργημα που θάναι αριστούργημα.
Έτσι το
κάθε ποίημα
κι η κάθε
εργασία
είν΄ ένα
μεγαλούργημα
με τέχνη
και ουσία
που
γράφεις, και έχει νόημα το κάθε επινόημα.
Αυτά τα
γράφω από καρδιάς
για μια
Κρητικοπούλα
αρχόντισσα
της λεβεντιάς
μα και
μικρή ψυχούλα,
για σένα
πούσαι φίλη μου, για σένα τη Σταυρούλα.!!!