ΟΤΑΝ ΘΑ ΦΥΓΩ
Πάντα θα
είμαι μάτια μου πάντα εκεί που είσαι
κι όταν τη
νύχτα ξαγρυπνάς τίποτα μη φοβείσαι,
όσο μακριά
η ανάσα σου τόσο μακριά σου θάμαι
κι όταν εσύ
με σκέφτεσαι μαζί θα τραγουδάμε.
Κι αν
κάποτε δυσκολευτείς ανάσα για να πάρεις
πάρτην από
τα χείλη μου κι ανέπνευσε με ΄κείνη,
μέχρι να
φύγει, να χαθεί, ο πιο κακός βαρδάρης
μαζί με την
κακοκαιριά κι εκείνη την οδύνη.
Κι όταν το
πέπλο της νυχτιάς μαύρο έχ΄απογίνει
κοίτα ψηλά
στον ουρανό για γράψε τ΄όνομά μου
και φώναξέ
με δυνατά μ΄όλη την αντρειοσύνη
κι εγώ θα
έρθω δίπλα σου με το νεφέλωμά μου.
Πάντα θέλω
να σκέφτεσαι πως μαύρο δεν υπάρχει
στα χρώματα
της φύσης μας, σε τούτο ΄δω τον κόσμο,
το μαύρο
είναι της νυχτιάς που περπατά μονάχη
πες ότι
ήταν όνειρο με φόβο και με τρόμο.
Κι αν πάλι
ψάξεις να με βρεις, ίσως να μ΄αντικρύσεις,
κάνε αυτό
που θα σου πω, δεν θέλω να δακρύσεις,
κοίτα ξανά
στον ουρανό, στο πιο λαμπρό αστέρι
εκεί θα
είμαι πάντοτε να σου κρατώ το χέρι.!!!