Άλικο

Άλικο είναι πάλι απόψε,

σαν το χρώμα της σελήνης ,

σαν τη πλαγιά κορφοβουνιού που λαμπιρίζει,

βάφτηκαν οι ουρανοί

στο πορφυρό εικόνισμα του πόθου,

θυμίζει νυχτιές αφέγγαρες, γιομάτες αίμα.

Άλικη και η φλογισμένη καρδιά

γιατ΄  η φωτιά ανάβει με το πάθος,

σαν το κρασί που ρέει και η κεφαλή  γυρίζει,

μα η πεθυμιά ολάρθη

για τον κρυφό το λογισμό

και του μυαλού μου τη σεπτή την αγκαλιά.

Όμως τα χείλη σου είν΄ αγνά

και δε τα άγγιξ΄ η μαγιά της εποχής,

κεί μέσα πνίγομαι, βουλιάζω μ΄ αναπνέω

με δύναμη και με ορμή

κεί που εστοίχειωσαν η φλόγα και το πάθος....

βρήκα τον εαυτό μου.!!

ΕΣΥ ΚΑΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ

Μια σκέψη όμορφη με φέρνει πιο κοντά σου

θέλω απ΄την ανάσα σου να κλέψω μια στιγμή,

θέλω απ΄τ΄οξυγόνο σου κι απ΄τον ορίζοντά σου

λίγο κι από τη σκέψη σου, ν΄ανέβουν οι σφυγμοί.

Πάνε να πεις του χρόνου μου να μείνει παραπίσω

για να προφτάσω πλάι μου να σ΄έχω πιο πολύ,

μούσκεψ΄ ο χρόνος την ψυχή και πώς να τη σκουπίσω,

θέλω αντίκρυ νάσαι ΄σύ με την ανατολή.

Δεν έχω ανάγκη όνειρα μονάχα την ελπίδα

ότι θα σ΄έχω πιο πολύ και με αυτή βιώνω

να με κοιτάς και να με καις σαν την ηλιαχτίδα

κι εγώ απλά σαν το κερί της εκκλησιάς να λειώνω.!!!

ΔΕΝ ΓΡΑΦΩ ΕΓΩ

Δεν γράφω εγώ,

γράφει η σκέψη σου που είναι  συνέχεια μαζί μου,

αφού είσαι εδώ,

μα κι όταν φεύγεις είσαι μέσα στην ψυχή μου.

Δεν γράφω εγώ,

απόψε στην πανσέληνο κάθομαι και σε βλέπω

και σε θωρώ,

νάσουν εδώ και δίπλα μου και αγκαλιά να σ΄έχω.

Δεν γράφω εγώ,

το ουράνιο τόξο έγραψε με το χρωματισμό του,

το κυνηγώ,

θέλω νάχεις τα χρώματα απ΄τον ιριδισμό του.

Δεν γράφω εγώ

μόν΄γράφουν όλες οι στιγμές που ήμαστε μαζί,

μονάχα ζω

κι αναζητώ τον τρόπο να τα ζήσω όλα απ΄την αρχή.!!

ΣΚΟΤΑΔΙ ΚΙ ΑΠΟΨΕ

Σκοτάδι κι απόψε κι ο δρόμος μου είναι

αδιάβατος ίσως κλειστός

τώρα σε θέλω - δίπλα μου μείνε,

κράτα σαν τοίχος  χτιστός.

Δεν ξέρω που είσαι, πού να σε ψάξω,

τι άλλο θα πρέπει να πω,

που μένεις τώρα, πως να σου γράψω ….

σε θέλω να έρθεις εδώ.

Σκοτάδι κι απόψε κι εγώ στο λιμάνι

τα πλοία που φεύγουν κοιτώ

η μέρα που θάρθει για να με θερμάνει

εσένα  να φέρει  ζητώ.

Νάτη.! Μου βγαίνει η ευχή.!!!

Κρυφάκουγα στα σιγανά

τ΄αστέρια που κουβέντιαζαν:

-Γιατί δεν κάνεις προς τα εδώ να σε κεράσω ένα ποτό?

-Πολύ ωραίο θάν΄αυτό

μ΄ αν ζαλιστώ θα πέσω.

-Και τι λοιπόν σημαίν΄ αυτό?

είπε τ΄αστέρι το λαμπρό,

-Κάτω στη γη, στην προσευχή, κάποιος που αγαπάει

θ΄αναστενάξει και θα πει,

-Νάτη.! Μου βγαίνει η ευχή.!!!

Θα είμαι εδώ

Μέτρα τις μέρες π΄αγαπάς,

να είναι ατελείωτες,

μέτρα τις ώρες, τις στιγμές, νάχει ο χάρακας γραμμές

κι αν στην αρχή του ξαναπάς

αυτές να είν΄ αμείωτες.

Κι αν βγάλεις άθροισμα καλό

μη χάσεις το λογαριασμό,

μέτρα τις μέρες που πονάς, τις νύχτες που καρδιοχτυπάς

μα αν βγάλεις άθροισμα κακό,

πάλι εγώ θα είμ΄ εδώ.!!!

Εχασα τον άνθρωπό μου

28Κ6Π09

Έχασα τον άνθρωπό μου

κλαίω και θρηνώ

δάκρυσε και το μωρό μου

πήρε ύφος βραδινό,

μούσκεμα το μέτωπό μου

και το κλάμα αρχινώ.

Έχασα τ΄άλλο μισό μου

με μια πινελιά

κι όλο τον παράδεισό μου

σα μια πιστολιά

το αστέρι το χρυσό μου

απ΄ την αγκαλιά.

Έχασα τον εαυτό μου,

έσβησε το φως,

πέταξα το φυλαχτό μου,

έγινα απόκρυφος

και γαμώ το κέρατό μου

έχω γίνει και κουφός.!!

ΗΣΟΥΝΑ ΠΑΝΤΟΥ

Έφυγες από κοντά μου

και δεν είχα  μια μιλιά,

με τα βότσαλα της άμμου

μούπλεξες θηλιά.

Ατελείωτος ο χρόνος

κ΄οι μέρες μυριοστές

που μου λείπεις επιμόνως,

σκέψεις βασανιστικές.

Ήταν δίπλα μου ο πόνος,

σαν σιωπή του ορατού,

νόμιζα πως ήμουν μόνος,

όμως ήσουνα παντού.!!

ΑΣΕ ΜΕ ΝΑ ΓΙΝΩ ΤΑ ΠΆΝΤΑ

Κάπνισέ με…

να  είμαι το τσιγάρο σου,

ανάμεσα στα χείλη σου να στριφογυρνώ,

με φως από το φάρο σου,

να βλέπω την πορεία μου τούτο το δειλινό.

Ρούφηξέ με…

τη στάχτη του καπνού σου,

κάτω να την πετάξεις, δεν είναι υγιεινή,

στο κέντρο τ΄ουρανού σου

θέλω να μ΄ανεβάσεις σαν πούλια αληθινή.

Στην κιθάρα σου, να είμαι η χορδή κι εσύ να με τεντώνεις,

του ήχου μου οι νότες, σα φωτοδότες  σε ταξίδια μακρινά,

εκεί που κατορθώνεις να μ΄οδηγείς και να μ΄ απογειώνεις,

παίξε με τα τάστα μου, βγάλε μου τις νότες, χτύπ΄ αντικρινά.

Άγγιξέ με…

θέλω να είμαι η ζάρα

στο μέτωπό σου…  όταν χαμογελάς,

ψίθυρος στ΄αυτί σου,

μ΄αρέσει να σου γίνομαι μόνιμος μπελάς.

Κάλυψέ με…

γίνε εσύ σεντόνι μου

για να χαθούν οι γύμνιες της καρδιάς

να είσαι το πλατώνι μου

με άλμα στα εμπόδια της κάθε λαγκαδιάς.

Στο βιβλίο σου να ήμουν η σελίδα που διαβάζεις πιο πολύ

κι εσύ κάθε φορά που με διαβάζεις να με τσαλακώνεις,

για να επιστρέφεις και να σου τραγουδώ μ΄ένα καλό βιολί

ν΄ανάβουνε τα αίματα… με χαϊδέματα… και να με ξεσηκώνεις.!!

ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΗ ΦΩΤΙΑ

Της αγάπης τη φωτιά, σου την άναψα λιγάκι

κι ήταν τόση δα  φωτούλα, όση βγάζ΄ ένα κεράκι,

μ΄αυτή τη μικρή φωτίτσα περπατάγαμε τις νύχτες

για να βλέπουμε την ώρα της καρδιάς τους λεπτοδείχτες.

Ανεβήκαμ΄ ανηφόρες  δυσκολίες και βουνά

και αντί να κουραστείς τη φωτιά δυνάμωνες

κ΄έκανες  τα όνειρα φωτεινά κι αληθινά

κι όσο πέρναγ΄ ο καιρός τόσο εσύ με θάμπωνες.

Κ΄η φωτιά μεγάλωσε τις καρδιές μας ζέσταινε

κι αυτές μεσ΄ στη χαρά μια την άλλη έπινε,

τη δροσιά σου έψαχνα τη δίψα σου φορούσα

κι όσο κύλαγαν τα χρόνια πιο πολύ σε λαχταρούσα.

Κάθε μέρα που περνούσε ήτανε μοναδική,

ήταν σαν την πρώτη μέρα που σε πρωτογνώρισα,

κάθε ώρα και στιγμή ζωντανή – μελωδική,

μέσα στο δικό μου κόσμo μόν΄ εσέ ξεχώρισα.

Κι όταν πια είχε φουντώσει κι έκαιγε τα σωθικά μου

η φωτιά πούχα ανάψει με αγάπη και φροντίδα,

έκαψε τα όνειρά μου έκαψε και την καρδιά μου,

κι έγινε στάχτη, σκοτεινιά – δεν έμειν΄ ηλιαχτίδα.!!

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ?

Συνεχώς τον σκέφτεσαι

μα αν τύχει και τον δεις σου κόβονται τα πόδια.

Αποφεύγεις φαγητό

μα για να τον συναντήσεις υπερβαίνεις τα εμπόδια.

Στον ύπνο σου τον βλέπεις,

μακριά του δεν μπορείς και ποτέ δεν ησυχάζεις

τη ζωή την ανατρέπεις

τρως από το πιάτο του και τη σκέψη του διαβάζεις.

Σε ταΐζει σαν μωρό

κι εσύ γράφεις ποιήματα εκφράζοντας αισθήματα,

αρχίζεις το χορό

χορεύοντας με την ψυχή κι ας μη γνωρίζεις βήματα.

Αισθάνεσαι ότι πετάς

μαζί του όταν βρίσκεσαι κι ακούς να σου μιλάει,

με λόγια του μεθάς

πετάς μέχρι τα σύννεφα όταν χαμογελάει.

Έχεις τη διάθεση

προτείνοντάς του λύσεις στα προβλήματά του,

έχεις και την άνεση

να φαίνεσαι ειλικρινής και στα αισθήματά του.

Συνέχεια φαντάζεσαι

τι κάνει και που βρίσκεται την κάθε μια στιγμή,

μονάχη σου παθιάζεσαι

ξεπέρασες εμπόδια, τελειώσαν οι φραγμοί.

Μαζί σε  ένα σώμα

με ίδια την ψυχή αισθάνεσαι πως είσαι,

μαζί του σ΄ ένα  δώμα

να είσαι και να βρίσκεσαι και με αυτό αρκείσαι.!!

ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΕΣΕΝΑ ΜΟΝΟ

Σκέφτομαι εσένα μόνο !!!

Μια καρδιά μονάχη  που έχει τόσο πόνο

δεν μπορεί να αντέξει.

Μα πού με πάει η σκέψη μου, μπορείς να την λαγιάσεις?

Πώς θα μπορέσω να σε βρω?

σε πια γωνίτσα να σταθώ?

μήπως και την περάσεις.

Πάρε το αίμα μου και δως μου το δικό σου

για να σε νοιώσω θέλω και να σε αισθανθώ

να με αγγίξω και να πιάσω το σφυγμό σου,

σ΄αυτή την παγωνιά εγώ να θερμανθώ,

εσύ κι εγώ.

Πέσμου πως γίνεται εσύ για να γλυτώσεις?

Πέσμου πως γίνεται εγώ για να σωθώ?

Θάπρεπε ίσως κάποτε εσύ να με σκοτώσεις

ή θάταν πρέπον σήμερα μόνος να σκοτωθώ,

τώρα εδώ.

Νοιώθω της αγάπης σου θερμή την παρουσία

μα μόνος μου μετρώ κι αυτή τη μοναξιά

άλλη μια μέρα πέρασε, άλλη μια απουσία

κι έρχετ΄η νύχτα η βαριά με  μια στεναξιά

και μια κραξιά.

Τέτοια ώρα σ΄έχω ανάγκη, τέτοια ώρα σε ζητώ,

της καρδιάς σου το λιμάνι για ν΄αράξω το γυρεύω

κι όταν πια θα έχω φτάσει κι όταν πια εκεί  βρεθώ

θα αρχίσω να πετάω, θα αρχίσω να χορεύω,

θα σε παιδεύω.

Όμως άλλα γράφ΄η μοίρα κι άλλα λέει το ριζιμιό,

μ΄αγκαλιά τη μοναξιά μου στο ποτάμι σου θα πέσω,

το κορμί μου να παλεύω και να θέλω να σωθώ

μα η μοίρα θέλει ίσως πιότερο για να πονέσω

μαζί κι οι δυό.!!!

<!--COPYRIGHTSWORLD.COM VERIFICATION BADGE START-->
<div align="center"><a href="http://www.copyrightsworld.com/cw/ip/badge/check/?i=4399&c=569&f=cwipf298483536968231" target="_blank"><img src="http://www.copyrightsworld.com/images/cw_badge_h.gif" border="0" alt="COPYRIGHTSWORLD.COM VERIFICATION BADGE - CLICK TO VERIFY!"></a></div>
<!--COPYRIGHTSWORLD.COM VERIFICATION BADGE END-->

ΚΑΡΔΙΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ

Νύχτα άναψε φωτιά

για να κάψω μια καρδιά,

μια καρδιά ερωτευμένη

που ΄ναι δυο φορές καμένη

Νύχτα έλα να με βρεις

τώρα που ΄μαι μοναχός

κι έπειτα να πας να πεις

ότι έγινα φτωχός.

Φτωχός από αγάπη

γιατ΄ έφυγε μακριά μου

και τώρα πια τη βλέπω

μόνο στα όνειρά μου.

Όμως δεν θ΄αντέξω

άλλο να περιμένω

και απ΄αυτό τον κόσμο

αρχίζω και ξεμένω.

Ξεμένω γιατί κλείστηκα

μόνο στον εαυτό μου

αφού δε βλέπω τη χαρά

ετούτου δω του κόσμου.!!