ΑΡΩΜΑ ΜΕ ΧΡΩΜΑ

ΗΛΙΟΣ ΚΑΙ ΣΕΛΗΝΗ

Κάθε πρωί όταν ξυπνώ το πρώτο π΄ αντικρίζω

τον ήλιο μας το φωτεινό, μαζί του λαμπυρίζω.

Ξέρω την ιστορία του που έρωτα ξεχειλίζει,

π΄ άλλαξε την πορεία του κι όλους χρυσοστολίζει.

Παλιά ήτανε μόνος του ήρεμος με γαλήνη

μέχρι που ερωτεύτηκε εκείνη τη σελήνη.

Η πλάση το διέδωσε, έρωτας μη κρυφός,

ο δε Θεός τους έδωσε τη λάμψη και το φως.

Όμως μεγάλη έπεσε θλίψη και στεναχώρια

γιατί θα έπρεπε αυτοί πάντα να ζούνε χώρια.

Ο ήλιος θάστελνε το φως στα σύμπαντα τη μέρα

και η σελήνη η άμοιρη τη νύχτα πέρα ως πέρα.

Μα η σελήνη έκλαιγε για την κακή της τύχη

που έχασε τον ήλιο της και πλέον δεν ευτύχει.

Με την ευαισθησία της και μεσ΄στη μοναξιά της

ήτανε και παρέμεινε στην αναστεναξιά της.

Αν κι ο Μεγαλοδύναμος της χάρισε τ΄αστέρια

να έχει για παρέα της στης νύχτας τα καρτέρια,

αυτή μέσα στη θλίψη της είναι και παραμένει,

μακριά από τον ήλιο της, πάντα είναι κλαμένη.

Αυτά μέχρι που ο Δίκαιος είδε και απεφάνθη

πως η αγκαλιά της θάπρεπενάναι γεμάτη άνθη,

την “έκλειψη” τους δώρισε τους έκανε το θάμα

κι αυτοί να ερωτεύονται, νάναι μαζί κι αντάμα.

Σήμερα ο ήλιος ο λαμπρός μαζί με τη σελήνη

το θαύμα περιμένουνε, γύρος να παρεκκλίνει

για να βρεθούν κάποια στιγμή τα δυό τους πάνω κάτω

και τη ζωή να γεύονται από το ίδιο πιάτο.

Ο ήλιος με τη θέρμη του μας κάν΄ ευτυχισμένους

η δε σελήνη τις βραδιές μαγεύει ερωτευμένους.

Όμως μέσα στην “έκλειψη” για να μη προδοθούν

δεν πρέπει να τους βλέπουμε, μάτια θα τυφλωθούν.!!!