ΨΑΡΙ ΤΟΥ ΓΙΑΛΟΥ
Μοιάζω σαν
ψάρι του γιαλού
που όταν
τ΄αγκίστρι το τσιμπά,
κάτω απ΄το
φως του φεγγαριού,
κλαίει,
χτυπιέται, σπαρταρά.
Το πρόσωπό
σου είναι γλυκό,
μα πιο
γλυκό το δόλωμά σου,
το δάγκωσα
και δεν μπορώ
πια να
ξεχάσω τ΄όνομά σου.
Αετός
τρανός απ΄τα ψηλά,
απ΄τα
λαγκάδια και τα κράνα,
ήρθε σε
μένανε σιμά,
θάρρος να
φέρει και ζωντάνια.
Μα ΄γώ
εσένα σκέφτομαι
κι εσένα
συλλογιέμαι πάντα,
είμαι κι
εγώ ένας αετός
μα ένας
αετός χωρίς φτερά
αφού σε
τούτη τη ζωή
εσύ ήσουν η
χαρά
κι εγώ θα σ΄αγαπώ
για πάντα.!