Μ΄ΑΚΟΥΣ??


Δίνω στον πόνο μου κουράγιο
για να αντέξω το ναυάγιο ...

στο πέλαγος τ΄ απέραντο
σκληρό κι αδιαλεύκαντο
σκαρί εγώ ακυβέρνητο
κάλλιο νάμουν αγέννητο,

γιατί φουρτούνες πάντοτε
μα και στον πάτο άλλοτε
ήμουνα και παρέμεινα,
το μαύρο μου υπέμεινα.




Κάνω τον πόνο μου τραγούδι
και τραγουδώ σ΄ ένα λουλούδι...

απ΄το πρωί ως και το δείλι
δε σταματάν τα δυο μου χείλη
να λένε για όνειρα παλιά
και για μια άδεια αγκαλιά,

να λένε για την ηλιαχτίδα,
μάταια πια, χωρίς ελπίδα,
που ήταν πλεγμένη στα μαλλιά,
αφού δεν ήρθ΄ η πασχαλιά.


Το βρήκα το τραγούδι μου
βρήκα και τ΄ αγγελούδι μου...

μα και τώρα πούναι αργά
η καρδιά μου λειτουργά,
δίνει δάκρυα και μύρα
και το αίμα μου πορφύρα.

πάρε το δρόμο της καρδιάς,
τρέξε με φώτα της δαδιάς,
ψάξε για ήχους μαγικούς
απ΄τη φωνή μου, την ακούς???