ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΠΕΡΑΣΕ
Άλλη μια μέρα πέρασε κι αύριο άλλη θάναι
κι αυτό που πιότερο έμαθα όλα αυτά τα χρόνια,
είναι η εκμετάλλευση ανθρώπων που πονάνε,
ανθρώπων που στερήθηκαν αγάπη και συμπόνια.
Παιδιά της γης αμούστακα, χωρίς ψωμί στο χέρι,
όλη τη μέρα στη δουλειά πνιγμένα στον ιδρώτα,
όμως κανείς ποτέ στη γη δεν θα τα καταφέρει
αγάπη και συγχώρεση να δώσει με μπισκότα.
Κι έτσ΄η ζωή θα προσπερνά ολάκερη πνιγμένη
απ΄το κακό και τ΄άδικο ετούτου δω του κόσμου,
που ο Θεός τη χάρισε για νάναι μαγεμένη
με άρωμα ανατολής και χρώμα ουράνιου τόξου.
Όλοι υπεύθυνοι είμαστε και τώρα και για πάντα,
για το κακό που κάνουμε ή που απλά σκεπάζουμε
και δεν χρειάζεται σταυρό στις εκκλησίες πάντα
να κάνουμε τρανό πολύ και πλάτη να γυρίζουμε.
Σ΄ όσους βρεθήκαν δίπλα μας ο ήλιος ν΄ανατέλλει
και ευωδιά μεσ΄την καρδιά και στην κοιλιά να έχουν
αφού πάντα το άδικο ουτ΄ο Θεός το θέλει,
κι αγάπη άλλοι άνθρωποι πρέπει να τους παρέχουν.!!