ΕΦΥΓΕΣ
Πήγαν
κιόλας δύο χρόνια
πούφυγες
από κοντά μας
δεν λαλούν
πλέον αηδόνια
τώρα πια
στη γειτονιά μας.
Όσο το
φοβόσουνα
τόσο εκεί
κατέληξες
κι ότι δε
δεχόσουνα
απ΄τη ζωή
σου έληξες.
Έφυγες φίλε
Θανάση
μέσ΄από την
αγκαλιά μας
τώρα έχεις
πια φωλιάσει
μόνο μέσα
στ΄ όνειρά μας.
Που να ξέρω
που να είσαι
και πώς
ίσως να περνάς,
αν σε βάθη
οδηγείσαι
ή τ΄αστέρια
κυβερνάς.
Ένα λόγο θα
σου γράψω
κι ένα λόγο
θα σου πω,
όσο ζήσω
δεν θα πάψω
αδελφικά να
σ΄αγαπώ.
Αφού το
δικό σου βλέμμα
με το
βλέμμα της καρδιάς σου
ρέει μέσα
μου σαν αίμα
και με ίχνη
ευωδιάς σου.
Κάν΄υπομονή,
μετράμε
τη δική μας
τη σειρά,
τώρα ή
γρήγορα πετάμε
στη δική
σου γειτονιά.