ΜΠΛΕΓΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ
Τα όνειρά
μου έχω μπλέξει σαν κουβάρι,
ποιος είμ΄
αλήθεια, προσπαθώ ν΄ αναστηθώ,
στα
κάρβουνα πατώ, σαν τον αναστενάρη
αλλ΄ και
στον παγετό χωρίς να ερωτηθώ.
Μέσα στη
σκέψη νοιώθω μόνο ευτυχία
αλλά η
καρδιά μου ζει σε σίδερα στενά,
τριγύρω
υπάρχει γκρι και σκέτη αναρχία,
και ΄κείνα
τ΄ όνειρά μου δεν βρήκα πουθενά.
Τρέχουν τα
δάκρυα σαν το ποτάμι με περνούν
όμως σε
κάθε έρημο όσο νερό κι αν πέσει
σκόνη και
άνεμοι μόνο θα κυβερνούν
και ευτυχία
για να ΄ρθεί δε θα μπορέσει.
Ψυχή μου
μάθε κι άντεξε αυτή τη μοναξιά
λένε πως η
ελπίδα μας φεύγει τελευταία
ίσως μια
μέρα νάρθουνε κάποια δεξιά
και όσα πια
μείνουν νάν΄ τα πιο αμελητέα.!!!