ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟΥΤΗ
Ζωή και τούτη που κυλά
τα όνειρα όλα ψεύτικα,
κανείς στον άλλο δε μιλά
μόνο κοιτούν από ψηλά,
και σου σφυρίζουν κλέφτικα.
Στο λαιμό η ίδια μάσκα
για να είναι όλοι ίδιοι
κι αν θα δεις και την τραγιάσκα
όλοι μοιάζουν λύδιοι
τούτους εδώ τους γεύτηκα.
Θέλω το πριγκιπόπουλο
νάμαι για μένα μόνο,
όχι σαν το κοτόπουλο
στο κάστρο να ξαμώνω
αλλά να είμ΄ αετόπουλο.
Να είμαι εγώ ο άνεμος
για το δικό μου χαρταετό,
κάποιες φορές απάνεμος
θερμός και να σε χαιρετώ
μα νάμαι και με παγετό.
Όμως ο χρόνος πέρασε
και πήρε τ΄ όνειρά μου,
πολλές πίκρες με κέρασε,
τούτο πια μούμεινε θα πω……
πάρε και την καρδιά μου.!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου