Άλικο

Άλικο είναι πάλι απόψε,
σαν το χρώμα της σελήνης ,
σαν τη πλαγιά κορφοβουνιού που λαμπιρίζει,
βάφτηκαν οι ουρανοί
στο πορφυρό εικόνισμα του πόθου,
θυμίζει νυχτιές αφέγγαρες, γιομάτες αίμα.

Άλικη και η φλογισμένη καρδιά
γιατ΄  η φωτιά ανάβει με το πάθος,
σαν το κρασί που ρέει και η κεφαλή  γυρίζει,
μα η πεθυμιά ολάρθη
για τον κρυφό το λογισμό
και του μυαλού μου τη σεπτή την αγκαλιά.

Όμως τα χείλη σου είν΄ αγνά
και δε τα άγγιξ΄ η μαγιά της εποχής,
κεί μέσα πνίγομαι, βουλιάζω μ΄ αναπνέω
με δύναμη και με ορμή
κεί που εστοίχειωσαν η φλόγα και το πάθος....
βρήκα τον εαυτό μου.!!







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου