ΟΜΙΧΛΗ
Η ομίχλη
απλώθηκε παντού σ΄όλη τη φύση,
μοιάζει
μ΄αυτή που το σκεπάζει το μυαλό,
νύχτωσ΄η
μέρα κι ένα χέρι έχει τώρα ζωγραφίσει
μικρές
σταγόνες μ΄ένα άγνωστο υγρό.
Βρόμικος
κόσμος, λάσπη παντού και καταχνιά,
όπως
συμβαίνει όταν βρέχει στην καρδιά μου,
γύρω
τριγύρω κυβερνά μια σκοτεινιά
ίδια
μ΄αυτή, σαν την αποψινή βραδιά μου.
Κι όταν θα
φύγει η ομίχλη από τη φύση
η καταχνιά
σαν την πιο δυνατή φωτιά
σκέψεις και
όνειρα θα τα κατεδαφίσει
και οι
σταγόνες θα κυλίσουν στη ματιά.
Κι εγώ
δοκίμασα τη γεύση απ΄τις σταγόνες,
δάκρυα μου
΄παν λέγονται βγαλμέν΄ απ΄την ψυχή,
είναι τα
όνειρα που ζουν μεσ΄ τους αιώνες,
στο χώμα
πέφτουνε και πάλι από την αρχή.!!