ΠΑΣΑΣ ΚΑΙ ΓΡΑΙΚΑ
Πολλές φορές
συσκέφτομαι, παρέα έχω εμένα
και λέω και
μονολογώ Γραικός εαν δεν ήμουν,
πως σε πιο
κράτος θάθελα να ζήσω μαγεμένα
και σε πιο
τόπο μακρινό εγώ θα επεθύμουν.
Η Αμερική με
κέρδισε, με τα λεφτά τα πλούτη
όμως την πλάτη
έπρεπε να έχω σιδερένια,
πάνω στα πιάτα
τ΄ άπλυτα να κάνω μακροβούτι,
έτσι περνούσε
κι έλεγε όλη η ομογένεια.
Στο τέλος
αποφάσισα κ΄ ήθελα την Τουρκία
να ζω και να
εργάζομαι, μην είμαι σαν εσάς,
να έχω
σκλάβους κι άραβες, σαν σε πολιορκία,
να έχω το
χαρέμι μου, να είμ΄ ένας πασάς.
Τη μια βραδιά
με τη Χραζάρ, την άλλη με τη Λία
να μου χορεύει
της κοιλιάς χορό με κάθε χάρη
κι όταν θα
είναι έτοιμα γρόσια και εργαλεία,
στα σύννεφα να
βρίσκομαι, ψηλά με το φεγγάρι.
Τώρα που σένα
γνώρισα αυτά έχουν ναυαγίσει,
γιατί θάχω
απόρριψη από τις άλλες δέκα,
αφού θα είμ΄ ανίκανος να τις ψυχαγωγήσει
τώρα που
πολυέμπλεξα με σένανε τη Γραίκα.!!
